γίναν τώρα οι βραδινές μας συζητήσεις
ηχορύπανση εκκωφαντική
έγινε η μορφή σου πια ανάμνηση,
το χέρι μου δε σε χαρτογραφεί πια.
αχ πόσο θα ‘θελα
να σου δώσω όσους Ιούνηδες ζήσω
να μου δώσεις εσύ τα μάτια σου
μήπως χορτάσει η πείνα μου για έρωτα.
να κρατηθούμε σφιχτά
να μην ξεχαστούμε, φωνάζω
φωνάζω μα φοράς ωτοασπίδες.
σε ενοχλούσε πάντα η ηχορύπανση.
Βασίλης Χ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου