Πετούμενα όνειρα,
και εμείς χορεύαμε τα βράδια σκοτεινά,
Και η μοίρα έγνεφε δειλά και πεινασμένα,
Σε λυπηρή γιορτή αγκαλιασμένα τα πουλιά
Χορεύανε και σέρνανε από τη μύτη και εσένα
Σε μελωδία ξένη δυνατή και με ηχώ
Τα όνειρά μας το πρωί είναι πεταμένα
Του χρόνου θα έρθω να τα ξανά βρω
Σε πανηγύρι των σιωπών, αναστημένα
Ανώνυμο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου