Ξάγρυπνη

Θα μείνω ξάγρυπνη 

στον ώμο της θλίψης μου

κι άλλο ένα βράδυ

χωρίς νόημα

γιατί με γέλασες 

σε μία νύχτα με ξεπέρασες.

Αυτό το βράδυ δεν θα πάψω

να αναρωτιέμαι

αν σε έδιωξαν

από την ανθρώπινη πλευρά 

του κόσμου,

επειδή ήσουν άχαρος. 

Άχαρος όπως κάτι ντουλάπες

που αν δεν τους βάλεις 

στον κενό τους χώρο 

ένα καινούργιο ρούχο

παλιώνουν και χαλάνε

μα πάντα ο χώρος τους

όσα ρούχα και να του βάλεις

μένει αδειανός. 

Αδειανός όπως είσαι κι εσύ

όταν με έχεις αγκαλιά

μπροστά στον καθρέφτη

και το μόνο που βλέπεις 

είναι ο εαυτός σου

και μόνο με αυτόν ηδονίζεσαι·

για εμάς τους γύρω,

αν δεν αλλάξεις καθρέφτη,

δεν μένει παρά μόνο

να προσποιείσαι. 

Θα προσποιηθώ κι εγώ

πως όλα πάνε καλά

όλα πάνε περίφημα

έτσι για να δω

πώς νιώθεις

για να περάσει κι αυτό 

το ένα ακόμα βράδυ

που όμως είναι τόσο βαρύ 

και μισητό,

σε αντίθεση με σένα

που έλειψες

πριν μου λείψεις.

Γιόλι Μπεζ