Άτιτλο

 Κι ήμασταν λέει χωρίς δουλειά

Στο πάρκο οι σκύλοι δεν είχαν λουριά

οι γάτες έτρεχαν με σηκωμένη ουρά

Απάνω στις ταράτσες χαιρετιόμασταν διψούσαμε για ουρανό παραδεχόμασταν

 

Και λέει ξυπνούσαμε στις 11 παρά

βολτάραμε

σαν τα μικρά παιδιά

Ελεύθεροι, ωραίοι κι ευτυχείς

Εμείς, μωρό μου, ήμασταν εμείς

 

Απαλλαγμένοι από ευθύνες και ωράρια

απ’ τα Σεπόλια ως την Αστυπάλαια

μαζί σου όλα τα περπάτησα

στα κακοτράχαλα δρομάκια του δήμου

σε αγάπησα

Και τους νοικοκυρέικους περιορισμούς

μαζί μου θα τους πάρω στους Λειψούς

 

Κι είδαμε τις φοινικιές που πάντα τρέχουν στη Συγγρού

ήπιαμε μονορούφι τα δειλινά της Μοσχολιού

και τα ειλικρινά που πέφτουν στις μεγάλες λεωφόρους μοιραστήκαμε

Χωρίς προϋποθέσεις και όρους αφεθήκαμε.

Αφροδίτη Κατσαδούρη