Άτιτλο

τα έντυπα,

υπονοούν διαρκώς  αιχμηρά γεγονότα

και είναι και τα στέκια και οι στοές, προφανώς οι υπόγειες, που χρόνια νοσταλγούσαν ένα μέλλον λαμπερό.

Μεγάλες λέξεις, τύπου μέλλον. 

Κατά συνθήκη σεναριακό, 

ακατάπαυστα μπάζει από παντού, 

στημένο το παιχνίδι συχνά θα έλεγαν.

Ιδεώδη και διάφανες αλήθειες.

Καθαρές από καιρό και νοσταλγικές, 

βυθισμένες σε κάποια τυχαιότητα, 

διαμετρικά αντίθετη από τα πλάνα που δούλευα στο μυαλό μου. 

Λεξιπλασία για εκείνους, χάσιμο της οποιαδήποτε παρτίδας στην δική μου την ιδιοσυγκρασία. 

Στοιβάξαμε στην άκρη τους κλάδους 

Στάζαμε ιδέα από το όνειρο και

οι μορφασμοί αυξάνονταν διαρκώς.

Αδύνατον να εμπνευστούμε, 

και τα πρόσωπα

και οι καταστάσεις 

και οι ιστορίες των εκφράσεων καλύφθηκαν από πάνινη προστασία εν καιρώ (μικρο)ζωίας.

Blame game και ο κύβος ερρίφθη.

άτεχνος, μοναδικός και πάντα τόσο θελκτικός. 

Αθεράπευτα βυθισμένοι στην συνομωσία ανταλλάζουμε ατάκες στα καρέ.

(V)