Άτιτλο

 Οι μέρες 

που περνούν 

έχουν μόνο 

να μου πάρουν. 

Και εγώ, θέλω

να σπάσω το στερνό μου 

πρίν το κάνουν 

οι ταχυκαρδίες. 

Φωνάζω , 

κοιτώντας τον τοίχο 

χωρίς ίχνος φωνής

να βγαίνει από το στόμα μου. 

 

Η ασφυξία , 

θηλιά στο λαιμό. 

Το ίδιο και όσα 

ποτέ δεν σου είπα. 

Δεν ξέρω

εάν κάνει κρύο 

για μπουφάν 

ή για ελπίδα; 

Μη φοβάσαι, 

στείλε μου 

E-mail 

Να με καθησυχάσεις. 

~Ιρις