'Ωρες μπορώ να μιλάω για σένα

Θέλω να γράψω για σένα και κανείς να μη το διαβάσει, 

αλλά το διαβάζουν όλοι, εκτός από σένα

και να σού γράψω ακόμη ένα ποίημα που να μη σου αρέσει,

αλλά κατά βάθος να σπαρταράει η καρδιά σου καθώς το διαβάζεις

και να σε βλέπω να κοιμάσαι και ν 'ανοίγω τα χέρια σου και να χώνομαι εκεί μέσα,

να μη χάνω στιγμή χωρίς την αγκαλιά σου,

και να σε χαζεύω χωρίς να το καταλαβαίνεις,

πόσο όμορφος είσαι Θεέ μου όταν σκέφτεσαι, όταν χαμογελάς, όταν οδηγείς,

όταν τρως, ακόμη κι όταν μού λες ψέματα,

πόσο όμορφα είναι τα χέρια και τα χείλη σου και τα πόδια σου, 

όταν μπλέκονται μέσα στα δικά μου

και να περπατάμε χέρι-χέρι, να μού δείχνεις τα καράβια και τα πλοία

κι αυτή τη θάλασσα την ξένη για μένα, μα που τόσο περίμενα για να τη δω

και να πίνουμε καφέ στο δρόμο και να πίνω από το ποτήρι σου,

να μού λες κάτι κρύο για αστείο, ότι δεν ταιριάζουμε εμείς οι δύο,

(τίποτα δεν είναι καλύτερο χωρίς εσένα),

να σε ακούω να μιλάς ώρες για ποδόσφαιρο, για τη δουλειά σου, για το σκύλο σου ή τη μάνα σου,

για εκείνη που αγάπησες, για την άλλη που παράτησες, ώρες να σε ακούω να μιλάς.

'Ωρες μπορώ να μιλάω για σένα, αγάπη μου.

Ανθή Πάνου