Σάββατο 12 Δεκεμβρίου 2020

ακινησία


Είναι σαν μούδιασμα

Δεν ξέρω πως να το αποφύγω

Σαν αμέτρητα χέρια να σέρνονται στο πρόσωπο μου

Μου τραβάνε τα μάτια και τα ανοίγουν βίαια

Μετά έρχονται τα στόματα στεγνά

Και διψασμένα και μου πίνουν τα δάκρυα λαίμαργα

Η δίψα δεν τελειώνει 

Περιμένουν στις γωνίες του προσώπου μου

Έρχονται και μου ξεριζώνουν τα βλέφαρα 

μήπως και πέσει έστω κάτι για να ξεδιψάσουν

Όταν τελειώσουν τα δάκρυα μου

γαντζώνουν το σώμα μου 

ολόκληρο από πάνω μέχρι κάτω

Και μουδιάζω τόσο που δεν κουνιέμαι 

Δεν με νιώθω

Αν κλάψω θα ξαναέρθουν

Αν κλείσω τα μάτια μου θα ξυπνήσουν

Φοβάμαι 

Δεν κουνιέμαι ξανά


Stelliferous

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου